Herbstzauber

Herbstzauber to ta roślinka

przed wejściem do naszego domu:-)

Małe ozdobne dynie
to prezent
od mojej znajomej, Ramony -
Holenderki z pochodzenia,
a z zamiłowania ogrodniczki zajmującej się
pszczelarstwem (ma własną pasiekę)
i opieką nad jeżami
(na jej balkonie będą zimować w tym roku trzy jeże).

Bardzo fajna, przesympatyczna babeczka.
No i mama Emmy z przedszkola Najmłodszego!
Po kilku spotkaniach od wiosny tego roku
(podczas których Maluchy bawią się ze sobą,
my wypijamy morze kawy,
obchodzimy wszystkie zakątki
w naszym ogrodzie i parku,
planujemy co gdzie posadzić i jak zaaranżować
moje przyszłoroczne rabaty,
albo gdzie staną jej ule na przyszłą wiosnę)
mogę śmiało stwierdzić,
"kiełkuje" z tego coś bardzo fajnego:-)))

Latawiec

Nieee, nie zrobiłam go sama. Ani mój Ka. Nie mielibyśmy kiedy - choć nie powiem - marzy mi się taki prawdziwy, zbity z listewek, oklejony kolorowym papierem, z kokardami z bibuły nanizanymi na długi sznurek - ogon....

Zabawa była wczoraj przednia, choć latawiec taki prawdziwie komercyjny, kupiony w realu albo w lidlu, fioletowy, z motywem disneyowskiego Kubusia Puchatka. Nawet go tu nie pokażę.

Ale moje Maluchy!!! Złotowłosa - jakby się z latawcem urodziła i od urodzenia nic innego nie robiła, tylko latawca puszczała:-)

Nawet Papa miał uciechę z tej zabawy. Trochę się naganiał po polu, kiedy Najmłodszy - uparłszy się uprzednio, że "on też" - puścił latawca w powietrze hahaha.

Uzupełniam notatkę o następującą wiadomość: Ka. Nie za bardzo miał ochotę wczoraj na puszczanie latawca z Maluchami. Miał zaplanowane coś do zrobienia, ale ostatecznie przekonała go Najstarsza, stwierdzając ze smutkiem: "a ze mną to nie puszczałeś latawca.... idź z nimi, oni będą pamiętać, że puszczali z tobą latawca na polu kukurydzy". No i dał się przekonać:-)))

Jesienne głogowe wianuszki

Od Flory wiem, z czego te wianki uwiłam -

 początkowo myślałam, że to jakaś odmiana rajskich jabłuszek, 

ale Flora - popatrzywszy na me wytwory okiem wytrawnej florystki - 

stwierdziła, że to głóg jednoszyjkowy. 

Dzięki Basiu za podpowiedź. 

Zrobiłam je w zeszłą niedzielę.

Sztuk trzy.

30 września. 

To dzień urodzin mojego Taty. 

Gdyby żył, skończyłby 70 lat.

Tak sobie plotłam i o nim myślałam:-)))

Jeden - największy - zawisł na naszych drzwiach wejściowych

W drugi wplotłam gałązki bukszpanu.

Ten wianek powiesiłam

na drzwiach do warsztatu mojego Ka.

A trzeci powędrował do mamy szefa mojego Ka.

- do babci Hedwig.

Na poprawę nastroju i z życzeniami zdrowia, 

bo kilka dni temu wróciła ze szpitala

po operacji usunięcia guza piersi.

Pozdrawiam serdecznie i miłego poniedziałku 

Wam wszystkim życzę:-)

U mnie piękna słoneczna pogoda,

lekki wiaterek.

Jak Maluchy wrócą z przedszkola, 

pójdziemy popuszczać latawca!

Wracam...

po długiej - letniej - nieobecności. 

Jak wyjechałam w połowie lipca,tak do teraz naprawdę trudno było mi znaleźć 

wolną chwilę na mojego bloga. 

Tak naprawdę, to liżę rany... na duszy.

Po powrocie 12 sierpnia w niedzielę 

z naszych wielkich polskich wakacji, 

które trwały 4 piękne długie tygodnie, 

po spędzeniu kilku dni w domu, 

zadzwonił w sobotę 18 sierpnia telefon - o 7.15.

Prawdę powiedziawszy, zawsze bałam się takiego telefonu,

tego, że ktoś zadzwoni

i przekaże

mi smutną i straszną wiadomość.

Zmarł mój Tata. 

Zapakowałyśmy najpotrzebniejsze rzeczy,

i razem z Najstarszą i Starszomłodszą

pojechałyśmy z powrotem do Polski.

Tym razem na

pogrzeb.

Nie wiem jak dałam radę pokonać drogę do domu w Polsce.

Nie wiem jak przeżyłam te smutne dni.

Nie wiem, jak wróciłam do domu w Niemczech.

Ciągle jest mi ciężko - ale trzeba żyć dalej.

Jak napisała moja przyjaciółka, 

słońce nadal wschodzi i zachodzi, 

a dzieci śmieją się i chcą się bawić - 

rzekomo czas leczy rany.

Moje jeszcze się nie zabliźniły....

Zdaję sobie sprawę, 

że nie będę w stanie w ciągu kilku dni nadrobić zaległości, 

zresztą nie po to dziś robię ten wpis - 

ale na pewno troszeczkę cofnę się w czasie. 

Wracam do blogowania wiankiem, 

który powstał dla mojej bardzo dobrej znajomej - 

Kathleen,

która podobnie jak ja - jest zwariowana

na punkcie takich naturalnych

DEKORACJI.

Do jego wykonania użyłam patyków, szyszek i duperelek

znalezionych tylko i wyłącznie 

w naszym parku:-)))

Dzisiaj byliśmy na wspólnym pięknym spacerze,

w przecudnym złotym lesie - niemiecka jesień też jest 

ZŁOTA i PIĘKNA!!!

(tak naprawdę to jesień zaczęła się 

dla mnie właśnie dziś - 

to pierwszy słoneczny dzień u nas

od 22 września). 

Do tej pory tylko lało - jak z cebra dosłownie.

I żegnam się dzisiaj kasztanami, 

oczywiście z naszego parku, pozbieranymi przez

Najmłodszych - mieli przy tym ogromną frajdę:-)